Άλφα (α)
1) Αγκύρωση
Με τον όρο αγκύρωση εννοούμε την σταθερή στήριξη ενός υλικού Α (αντικειμένου) σε ένα υλικό Β. Η αγκύρωση συνήθως πραγματοποιείται με τη βοήθεια αγκυρίων. Τα αγκύρια αποτελούν μέρος του υλικού Α και εισέρχονται στη μάζα του υλικού Β όπου και στερεώνονται με διάφορους τρόπους αναπτύσσοντας τις απαιτούμενες δυνάμεις συνάφειας μεταξύ των υλικών.
Τα κοινά πλαστικά ή μεταλλικά βύσματα (ούπα) για την στερέωση αντικειμένων σε έναν τοίχο αποτελούν μια μορφή αγκυρίων. Αγκύρια χρησιμοποιούνται επίσης και σε γεωτεχνικά έργα για την σταθεροποίηση εδαφών των πρανών.
Στα Δομικά Υλικά συχνά η αγκύρωση συνδέεται και με την πάκτωση (ακλόνητη στήριξη) μεταλλικών στοιχείων (βλήτρα, βάσεις μηχανημάτων κ.α.) σε σκυρόδεμα. Για την αγκύρωση τέτοιου τύπου χρησιμοποιούνται είτε εποξειδικές ρητίνες (ρευστές ή σε μορφή πάστας) είτε ενισχυμένα με ρητίνες τσιμεντοκονιάματα.
2) Αγκύρωση Οπλισμού
Με τον όρο αγκύρωση οπλισμού εννοούμε την προέκταση μιας ράβδου οπλισμού μέσα στο σκυρόδεμα, σε μήκος ικανό να εξασφαλίσει την απαραίτητη συνάφεια μεταξύ των υλικών, ώστε ο χάλυβας να μπορεί να εξαντλεί την τάση διαρροής του. Η αγκύρωση μπορεί να είναι ευθύγραμμη ή καμπύλη (άγκιστρα ημικυκλικά, ορθογωνικά ή αναβολείς). Για περισσότερα ανατρέξτε στον ΕΚΩΣ 2000.
3) Αδιαβροχοποίηση
Με τον όρο Αδιαβροχοποίηση συνήθως αναφερόμαστε στην επεξεργασία πορώδων επιφανειών με διάφορες υδαταπωθητικές ουσίες, ώστε να μην είναι διαπερατές από το νερό. Τέτοιες επιφάνειες μπορεί να είναι εξωτερικοί επιχρισμένοι τοίχοι κτιρίων, αρμοί πλακιδίων, επενδύσεις τοίχων με διακοσμητικά τούβλα ή φυσικούς λίθους, εμφανές σκυρόδεμα κ.α. Η αδιαβροχοποίηση παρέχει κυρίως προστασία από τα νερά της βροχής και από τους ατμοσφαιρικούς ρύπους. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει υδροστατικές πιέσεις (π.χ. τοιχεία υπογείων) ούτε και να στεγανοποιήσει επιφάνειες οι οποίες δέχονται μεγάλες ποσότητες υδάτων (π.χ. δώματα). Τα υδαταπωθητικά υλικά είναι διάφανα έτσι ώστε να μην επηρεάζουν αισθητικά την υφή της επιφάνειας στην οποία εφαρμόζονται και συνήθως είναι σιλικονούχα, σιλοξανικά, ακρυλικά κ.α.
4) Αδρανή Σκυροδέματος
Τα αδρανή σκυροδέματος προέρχονται απευθείας από τη φύση (άμμος, βότσαλα κ.λπ) ή από θραύσματα πετρωμάτων κυρίως ασβεστολιθικών και πυριτικών και έχουν διάμετρο κόκκου από 0,08 έως 80 mm. Μπορεί να είναι άμμος, σκύρα ή χαλίκι. Τα αδρανή, αναμεμιγμένα με νερό και τσιμέντο, είναι αναγκαία για την παραγωγή σκυροδέματος. Επειδή κατά την παραγωγή του σκυροδέματος δεν συμμετέχουν στην χημική αντίδραση των υπολοίπων στοιχείων (τσιμέντο, νερό), ονομάζονται αδρανή.
5) Αειφόρος ανάπτυξη
Η αειφόρος ανάπτυξη ή βιώσιμη ανάπτυξη αναφέρεται στην οικονομική ανάπτυξη που σχεδιάζεται και υλοποιείται λαμβάνοντας υπόψη την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιωσιμότητα. Η αειφόρος ανάπτυξη έχει τρεις συνιστώσες – οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική. Γνώμονας της αειφορίας είναι η απολαβή αγαθών από το περιβάλλον, χωρίς όμως να διακόπτεται η φυσική αναπαραγωγή αυτών των πόρων σε ικανοποιητική ποσότητα και στο μέλλον.
Αλλιώς θα μπορούσε να δοθεί ο εξής ορισμός: «αειφόρος ανάπτυξη, είναι εκείνη που ικανοποιεί τις ανάγκες των τωρινών γενεών, χωρίς να διακυβεύει την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους».
Η βιωσιμότητα υπονοεί ότι οι φυσικοί πόροι υφίστανται εκμετάλλευση με ρυθμό μικρότερο από αυτόν με τον οποίον ανανεώνονται, διαφορετικά λαμβάνει χώρα περιβαλλοντική υποβάθμιση. Θεωρητικά, το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης είναι η ανικανότητα του γήινου οικοσυστήματος να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή (οικολογική κρίση).
6) Αερόφερτος ήχος
Οι αερόφερτοι ήχοι είναι ήχοι οι οποίοι προέρχονται από ηχητικές πηγές όπως η ομιλία, η μουσική, τηλεόραση κ.λπ. και διαδίδονται μέσω του αέρα στους γειτονικούς χώρους. Συχνά, η αρχική πηγή ενός αερόφερτου ήχου μπορεί να είναι ένας κτυπογενής ήχος, όπου η επιφάνεια η οποία μεταφέρει τον κτυπογενή ήχο λειτουργεί ως ‘’ηχείο’’ και μεταδίδει το ηχητικό κύμα στον αέρα. Εφ’ όσον οι αερόφερτοι ήχοι μεταδίδονται μέσω του αέρα (εξ’ ου και αερό-φερτοι), η πορεία τους ανα-διακόπτεται ή όχι από τα διάφορα ανοίγματα (πόρτες, παράθυρα, σχισμές) των κτιρίων.
7) Αέτωμα
Αέτωμα ονομάζεται η αρχιτεκτονική κατασκευή στις ακραίες πλευρές των αρχαίων ελληνικών ναών, καλούμενη και «αετός» λόγω της ομοιότητάς του προς αετό με ανοικτές τις πτέρυγες. Και στις σημερινές κτιριακές κατασκευές, το αέτωμα θεωρείται το διακοσμητικό επιστέγασμα, σε σχήμα τριγώνου.
8) Αίθριο
Το αίθριο αποτελεί ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στοιχείο, τη σημασία του οποίου μαρτυρά η ιστορική διαδρομή του, αλλά φυσικά και η σύγχρονη αξιοποίησή του σε εμπορικά κέντρα, δημόσια κτίρια και σπίτια.
Στην αρχαιότητα, ο συγκεκριμένος όρος αναφερόταν στις εσωτερικές αυλές σπιτιών ή άλλων κοσμικών και θρησκευτικών οικοδομημάτων με στοά και προθάλαμο. Σήμερα έχει παρεμφερή σημασία, υποδηλώνοντας κάθε εσωτερικό, ελεύθερο (στεγασμένο ή μη) χώρο του κτιρίου ή του οικοπέδου, που περιβάλλεται από το ίδιο το κτίριο ή τα κτίρια του οικοπέδου.
9) Αιολική ενέργεια
Γενικά αιολική ενέργεια ονομάζεται η ενέργεια που παράγεται από την εκμετάλλευση του πνέοντος ανέμου. Η ενέργεια αυτή χαρακτηρίζεται “ήπια μορφή ενέργειας” και περιλαμβάνεται στις “καθαρές” πηγές όπως συνηθίζονται να λέγονται οι πηγές ενέργειας που δεν εκπέμπουν ή δεν προκαλούν ρύπους. Η αρχαιότερη μορφή εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας ήταν τα ιστία (πανιά) των πρώτων ιστιοφόρων πλοίων και πολυ αργότερα οι ανεμόμυλοι στη ξηρά.
Η σημερινή τεχνολογία βασίζεται σε ανεμογεννήτριες οριζοντίου άξονα 2 ή 3 πτερυγίων, με αποδιδόμενη ηλεκτρική ισχύ 200 – 400kW. Όταν εντοπιστεί μια ανεμώδης περιοχή – και εφόσον βέβαια έχουν προηγηθεί οι απαραίτητες μετρήσεις και μελέτες – για την αξιοποίηση του αιολικού της δυναμικού τοποθετούνται μερικές δεκάδες ανεμογεννήτριες, οι οποίες απαρτίζουν ένα «αιολικό πάρκο».
Ονομάζεται αιολική γιατί στην ελληνική μυθολογία ο Αίολος ήταν ο θεος του ανέμου.
10) Αλφάδι
Εργαλείο για την εύρεση της οριζοντίου, της κατακορύφου και της γωνίας 45Ο (σε σχέση με την οριζόντιο και την κατακόρυφο). Η λειτουργία του αλφαδιού βασίζεται στην μετακίνηση μιας φυσαλίδας αέρα η οποία βρίσκεται μέσα σε έναν μικρό σωλήνα γεμάτο με υγρό. Όταν η φυσαλίδα βρίσκεται στο κέντρο του σωλήνα σημαίνει ότι ο σωλήνας είναι τοποθετημένος οριζόντια, δηλαδή κάθετα στη διεύθυνση της βαρυτικής δύναμης.
11) Αλφαδολάστιχο
Διάφανος λαστιχένιος σωλήνας, σχεδόν γεμάτος με νερό, ανοιχτός και άπω τις δύο του άκρες. Χρησιμοποιείται για τον έλεγχο οριζοντίωσης και βασίζεται στην αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων.
12) Αμείβοντες
Κύριο μέρος του σκελετού μιας ξύλινης στέγης αποτελούν οι αμείβοντες. Οι αμείβοντες είναι δοκοί της στέγης, τοποθετημένοι παράλληλα προς τη φορά των κεραμιδιών, ακολουθώντας την κλίση της στέγης. Ξεκινούν από το χαμηλότερο σημείο της στέγης και καταλήγουν στον κορφιά (ψηλότερο σημείο του σκελετού). Επάνω στους αμείβοντες και κάθετα σε αυτούς τοποθετούνται οι τεγίδες πάνω στις οποίες θα μπορέσουν να στερεωθούν τα κεραμίδια. Στην περίπτωση που η στέγη θα έχει και πέτσωμα, τα σανίδια του πετσώματος θα καρφωθούν επάνω στους αμείβοντες και στη συνέχεια θα τοποθετηθούν οι τεγίδες.
13) Ανακλαστική μόνωση
Με τον όρο Ανακλαστική μόνωση εννοούμε μια μορφή θερμικής μόνωσης οι οποία συντελείται με τη βοήθεια ανακλαστικών θερμομονωτικών προϊόντων.
Τα ανακλαστικά υλικά αποτελούνται κατά κανόνα από λεπτά φύλλα αλουμινίου, υψηλής καθαρότητας (≥99,9%) που αντανακλούν το 97% της θερμότητας που μεταφέρεται με την ακτινοβολία (κύρια πηγή θερμικής ακτινοβολίας είναι ο ήλιος). Τα εύκαμπτα φύλλα αλουμινίου είναι σε μορφή ρολού και η κάθε στρώση, είναι συγκολλημένη με την επόμενη με φύλλο πολυαιθυλενίου φυσαλίδων αέρα, που τους προσδίδουν εφελκυστικές αντοχές, ενώ παράλληλα δίνουν πρόσθετη αντίσταση στην μεταφορά θερμότητας δια επαγωγής, λόγω του ότι στο εσωτερικό τους υπάρχει ακινητοποιημένος αέρας.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κατοικίες, εμπορικά ή βιομηχανικά κτήρια. Έχουν την δυνατότητα να εφαρμοστούν σε κεραμοσκεπές, που αποτελεί και την κύρια εφαρμογή τους (μείωση της μεταφοράς θερμότητας, λόγω ακτινοβολίας, που πραγματοποιείται μέσω του αέρα που υπάρχει ανάμεσα σε μια κεραμοσκεπή και στην ταράτσα μιας κατοικίας) σε τοιχοποιίες, καθώς και σε δάπεδα.
14) Αναμονή (Οπλισμού)
Μεταλλική ράβδος οπλισμού που εξέχει από το μπετόν της προηγούμενης σκυροδέτησης με σκοπό να οπλίσει το μπετόν της επόμενης σκυροδέτησης και να εξασφαλίσει την σύνδεση του σκληρυμένου με το νωπό σκυρόδεμα. Αναμονές οπλισμού συνήθως δημιουργούνται σε κατακόρυφα δομικά στοιχεία όπως είναι τα υποστυλώματα ή τα τοιχεία και γενικότερα οπουδήποτε δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σκυροδέτηση με μιας και χωρίς διακοπή.
15) Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ)
Ανανεώσιμη ενέργεια είναι η ενέργεια που αντλείται από φυσικές πηγές, οι οποίες δεν εξαντλούνται αλλά διαρκώς ανανεώνονται και που δύνανται να μετατρέπονται σε ηλεκτρική ή θερμική ενέργεια. Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ο ήλιος (ηλιακή ενέργεια), ο άνεμος (αιολική ενέργεια), η γεωθερμία (γεωθερμική ενέργεια), οι υδατοπτώσεις και η θαλάσσια κίνηση (υδροηλεκτρική ενέργεια) καθώς και η βιομάζα (ενέργεια από βιομάζα). Το παγκόσμιο ενδιαφέρον προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης τους οφείλεται σε δύο λόγους. Πρώτον για την επίλυση του ενεργειακού προβλήματος, αφού τα αποθέματα συμβατικών πηγών ενέργειας που είναι το πετρέλαιο (υδρογονάνθρακες) και ο λιγνίτης (άνθρακας) εξαντλούνται και δεύτερον διότι πρόκειται για φιλικές προς το περιβάλλον λύσεις αφού δεν παράγουν ρύπους όπως τα ορυκτά καύσιμα τα οποία είναι υπεύθυνα για το 95% της παγκόσμιας ατμοσφαιρικής ρύπανσης (φαινόμενο θερμοκηπίου κ.λπ.).
16) Ανεστραμμένη Μόνωση
Ο όρος ανεστραμμένη μόνωση αναφέρεται κατά κανόνα στον τρόπο διάταξης των υλικών θερμομόνωσης και υγρομόνωσης του δώματος ενός κτιριακού έργου.
Ο συνηθέστερος (παραδοσιακός) τρόπος διάταξης της μόνωσης δωμάτων είναι εκείνος κατά τον οποίο προηγείται η θερμομονωτική στρώση (συνήθως πλάκες μονωτικού υλικού όπως διογκωμένη-εξηλασμένη πολυστερίνη ή πετροβάμβακας), έπειτα ακολουθεί μια στρώση τσιμεντοκονίας (στρώση κλίσεων) και επάνω σε αυτή εφαρμόζεται η υγρομόνωση (επαλειφόμενο υγρομονωτικό ή κάποιος τύπος μεμβράνης). Σε αυτή την περίπτωση αναφερόμαστε στην συμβατική μόνωση δώματος.
Στην περίπτωση της ανεστραμμένης μόνωσης (το αντίθετο δηλαδή της συμβατικής) προηγείται η υγρομόνωση του δώματος και ακολουθεί πάνω σε αυτή η θερμομόνωση η οποία δεν προστατεύεται από την υγρασία (συνήθως χρησιμοποιείται η εξηλασμένη πολυστερίνη της οποίας δεν επηρεάζονται οι θερμομονωτικές ιδιότητες από την παρουσία υγρασίας). Επάνω από την θερμομονωτική στρώση εφαρμόζεται τσιμεντοκονία με κλίσεις ή έρμα με τοποθέτηση ταρατσόπλακων ή χαλικιού. Το πλεονέκτημα που προκύπτει στην περίπτωση της ανεστραμμένης μόνωσης είναι ότι η στρώση της υγρομόνωσης προστατεύεται από τις θερμικές συστολοδιαστολές και από την ηλιακή (υπεριώδη) ακτινοβολία με αποτέλεσμα να παρατείνεται η διάρκεια ζωής των υγρομονωτικών υλικών.
17) Ανιούσα υγρασία
Ανιούσα υγρασία στις κτιριακές κατασκευές ονομάζεται η υγρασία η οποία προέρχεται από το έδαφος και ανέρχεται σταδιακά στους τοίχους ενός κτιρίου οι οποίοι είναι σε επαφή με το έδαφος (υπογείου-ισογείου) και κατά συνέπεια με την υγρασία του εδάφους. Το φαινόμενο συμβαίνει επειδή τα περισσότερα δομικά υλικά περιέχουν μικροσκοπικούς πόρους, που «απορροφούν» το νερό από το έδαφος και αναγκάζουν την υγρασία να ανέλθει, όπως ακριβώς το πετρέλαιο ανέρχεται μέσω του φυτιλιού σε μια λάμπα πετρελαίου.
18) Άνοιγμα (σε κτιριακές κατασκευές)
Οποιοδήποτε στοιχείο παρεμβάλλεται στη συνέχεια των τοίχων λέγεται άνοιγμα. Ανοίγματα είναι οι πόρτες, τα παράθυρα, μπαλκονόπορτες κ.λπ. Ο όρος άνοιγμα χρησιμοποιείται και για το μήκος του χώρου μεταξύ δυο δομικών στοιχείων όπως από κολώνα σε κολώνα (υποστύλωμα) ή από δοκάρι σε δοκάρι.
19) Ανοξείδωτος χάλυβας
Ο ανοξείδωτος χάλυβας είναι κράμα σιδήρου–άνθρακα–χρωμίου με ελάχιστη περιεκτικότητα σε χρώμιο 10,5% κ.β. Το χρώμιο δημιουργεί ένα μικροσκοπικό στρώμα (10–100 nm) τριοξειδίου του χρωμίου (Cr2O3), το οποίο προστατεύει το μεταλλικό υπόστρωμα από την οξείδωση και την διάβρωση. Εκτός από χρώμιο, οι ανοξείδωτοι χάλυβες μπορεί να περιέχουν και άλλα κραματικά στοιχεία, όπως νικέλιο, μολυβδαίνιο, μαγγάνιο, κ.λπ.
Οι ανοξείδωτοι χάλυβες χρησιμοποιούνται ευρέως σε πολλές εφαρμογές που απαιτούν αντοχή στην διάβρωση για λόγους οικονομικούς (π.χ. χημική βιομηχανία), για λόγους αισθητικούς (π.χ. αρχιτεκτονική) ή για λόγους υγιεινής (π.χ. μαγειρικά σκεύη).
20) Αντηρίδα
Δοκός ή βέργα, συνήθως από ξύλο ή μέταλλο, που χρησιμοποιείται ως υποστήριγμα κατασκευής και τοποθετείται υπό κλίση.
21) Αντιριζικό Ασφαλτόπανο
Τα αντιριζικά ασφαλτόπανα είναι μια κατηγορία ασφαλτικών μεμβρανών κατασκευασμένων με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν την διαβρωτική επίδραση των ριζών. Η χρήση τους απαιτείται σε περιπτώσεις στεγανοποίησης δομικών στοιχείων όπως ζαρντινιέρες, φυτεμένα δώματα (δωματόκηπους) κ.α. Η αντοχή τους βασίζεται είτε στην τροποποίηση της ασφαλτικής του μάζας με χημικά πρόσθετα, είτε στη χρήση ειδικού αδιαπέραστου φιλμ.
22) Αντισεισμικός κανονισμός
Ο Αντισεισμικός Κανονισμός κάθε χώρας είναι το νομικό κείμενο που περιέχει το σύνολο των κανόνων που καθορίζουν τις ελάχιστες απαιτήσεις για το σχεδιασμό αντισεισμικών κατασκευών, το οποίο αναθεωρείται και επικαιροποιείται όποτε κριθεί αναγκαίο.
O πρώτος Ελληνικός Αντισεισμικός Κανονισμός στην Ελλάδα συντάχθηκε και άρχισε να ισχύει το 1959. Το 1984 συμπληρώθηκε με πρόσθετα άρθρα, η αποκλειστική εφαρμογή των οποίων άρχισε το 1985.
Το 1995 τέθηκε σε αποκλειστική εφαρμογή ο Ν.Ε.Α.Κ. (Νέος Ελληνικός Αντισεισμικός Κανονισμός), ενώ από το 2001 ισχύει ο Ε.Α.Κ. – 2000 (Ελληνικός Αντισεισμικός Κανονισμός – 2000). Από τότε μέχρι σήμερα, στο αρχικό κείμενο του Ε.Α.Κ. – 2000 έχουν γίνει τροποποιήσεις, συμπληρώσεις και διευκρινήσεις που κρίθηκαν αναγκαίες.
Το 2003 συμπεριλήφθηκε στον Κανονισμό ο Νέος Χάρτης Ζωνών Σεισμικής Επικινδυνότητας. Στο Χάρτη αυτό υπάρχουν 3 Ζώνες Σεισμικής Επικινδυνότητας σε αντίθεση με τον προηγούμενό του που υπήρχαν 4.
Για να κατεβάσετε τον Ε.Α.Κ. 2000 μεταβείτε στην παρακάτω σελίδα:
23) Αντισεισμικός σχεδιασμός
Είναι η μελέτη της συμπεριφοράς μιας κατασκευής η οποία δέχεται μια σεισμική δόνηση. Από την μελέτη αυτή προκύπτει ο κατάλληλος σχεδιασμός της κατασκευής, ώστε η τελευταία να μπορεί να αντεπεξέλθει θετικά, από άποψη λειτουργικότητας και αντοχής, έναντι του σεισμού σχεδιασμού και εν συνεχεία των πραγματικών σεισμών.
Ο αντισεισμικός σχεδιασμός λαμβάνοντας υπόψη του όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν την κατασκευή, όπως η ποιότητα του εδάφους και τα υλικά κατασκευής, καθορίζει την μορφή, την γεωμετρία και την ποιότητα του φέροντος οργανισμού της κατασκευής, ώστε να είναι σύμφωνη με τις απαιτήσεις του Αντισεισμικού Κανονισμού.
24) Αποστατήρες ή Αποστάτες σιδηροπλισμού
Οι αποστατήρες ή αποστάτες σιδηροπλισμού είναι ειδικά κατασκευασμένα πλαστικά ή τσιμεντένια εξαρτήματα τα οποία στηρίζουν τον οπλισμό του σκυροδέματος ομοιόμορφα στο ύψος ή στην απόσταση που απαιτείται και εξασφαλίζουν την σωστή θέση και επικάλυψη του σιδήρου από το μπετόν.
Στις πλάκες τοποθετούνται πριν το άπλωμα του οπλισμού και έχουν μορφή ράβδων. Στα τοιχία και στα δοκάρια, αναλόγως με τον τύπο του αποστάτη ενώ στις κολώνες οι αποστάτες κουμπώνουν στο τσέρκι (το τσέρκι ή συνδετήρας συνδέει κάθετα τις κύριες ράβδους οπλισμού).
Περισσότερες πληροφορίες για τους αποστατήρες οπλισμού θα βρείτε στις ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ.
25) Αποστράγγιση
Με τον όρο αποστράγγιση εννοείτε η φυσική ή τεχνητή απομάκρυνση των επιφανειακών ή υπογείων νερών από μια κατασκευή.
Η Αποστράγγιση μπορεί να πραγματοποιηθεί:
- με συστήματα υδρορροών,
- με διαμόρφωση κατάλληλων κλίσεων στο έδαφος,
- με την δημιουργία αποστραγγιστικών τάφρων (π.χ. με χαλίκι και γεωυφάσματα και αποστραγγιστικούς σωλήνες).
- με χρήση σύνθετων πολυμερών μεμβρανών κλπ.
Περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες σχετικά με την αποστράγγιση υπογείων υδάτων μπορείτε να αναζητήσετε στις ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ.
26) Αποστραγγιστικές Μεμβράνες (“Αυγουλιέρες”)
Είναι μεμβράνες οι οποίες έχουν ως βάση το HDPE (High Density Polyethylene), δηλαδή το πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας, και χρησιμεύουν αφ’ ενός ως μέρος ενός συστήματος αποστράγγισης των υπόγειων υδάτων μιας κατασκευής και αφ’ ετέρου ως προστατευτική στρώση των υλικών στεγανοποίησης. Τοποθετούνται περιμετρικά των τοιχίων του υπογείου αφού έχουν εφαρμοστεί τα υλικά υγρομόνωσης ή κάτω από τα θεμέλια πριν την σκυροδέτηση των θεμελίων (ως αντικατάσταση του μπετόν καθαριότητας).
Προστατεύουν τα υλικά στεγανοποίησης (επαλειφόμενη στρώση στεγανοποίησης ή μεμβράνη στεγανοποίησης) από τραυματισμούς κατά την επίχωση (μπάζωμα) του υπογείου, αποτρέπουν την άμεση επαφή των εδαφών (ρίζες φυτών, δέντρων κ.λπ.) με το κτίριο κατά τη διάρκεια ζωής του και συνεισφέρουν στην απομάκρυνση-αποστράγγιση των υπόγειων υδάτων σε περίπτωση που έχει προβλεφθεί σύστημα αποστράγγισης. Η επιφάνειά τους δεν είναι απολύτως επίπεδη αλλά φέρουν κωνικές προεξοχές (τάπες) οι οποίες εξασφαλίζουν ένα στρώμα αερισμού μεταξύ μεμβράνης και δομικού στοιχείου (π.χ. τοιχίου υπογείου). Για μια αποτελεσματικότερη αποστραγγιστική λειτουργία υπάρχουν μεμβράνες με επικολλημένο γεωύφασμα από τη μια πλευρά. Τέτοιου είδους μεμβράνες χρησιμοποιούνται και σε φυτεμένα δώματα αντικαθιστώντας την στρώση χαλικιού για την αποστράγγιση των υδάτων. Λόγω των κωνικών προεξοχών συνηθίζουν να λέγονται και “αυγουλιέρες”.
27) Αρμοκάλυπτρο
Όπως μαρτυράει και το όνομα, τα αρμοκάλυπτρα είναι προκατασκευασμένα υλικά (προφίλ) που χρησιμοποιούνται για την κάλυψη αρμών σε δάπεδα, τοίχους, οροφές, προσόψεις κ.λπ. Οι λόγοι για τους οποίους τοποθετούνται στους αρμούς είναι είτε λειτουργικοί είτε αισθητικοί. Ανάλογα με την περίπτωση επιλέγεται ο κατάλληλος τύπος προφίλ αρμοκάλυπτρου. Κατασκευάζονται από διάφορα υλικά όπως αλουμίνιο, ξύλο, ανοξείδωτο ατσάλι κ.ά.